Rozszerzenie Projektowanie konstrukcji betonowych umożliwia przeprowadzenie uproszczonych obliczeń odporności ogniowej według EN 1992-1-2 dla słupów (Przekrój 5.3.2) i belek (Sekcja 5.6).
W przypadku uproszczonych obliczeń odporności ogniowej dostępne są następujące metody weryfikacji:
Słupy: Minimalne wymiary przekroju prostokątnego i okrągłego wg tabeli 5.2a oraz równania 5.7 do obliczania czasu ekspozycji pożarowej
Belki: Minimalne wymiary i odległości między środkami zgodnie z Tabelą 5.5 i Tabelą 5.6
Siły wewnętrzne do obliczeń odporności ogniowej można wyznaczyć przy użyciu dwóch metod.
1: W tym przypadku siły wewnętrzne z wyjątkowej sytuacji obliczeniowej są bezpośrednio uwzględniane w obliczeniach.
2: Siły wewnętrzne z obliczeń w temperaturze normalnej są redukowane za pomocą współczynnika Eta,fi (ηfi) i są następnie wykorzystywane do obliczeń odporności ogniowej.
Ponadto istnieje możliwość modyfikacji rozstawu osi zgodnie z równ. 5.5.
Rozszerzenie Projektowanie konstrukcji betonowych umożliwia wymiarowanie prętów i powierzchni ze względu na zmęczenie zgodnie z EN 1992-1-1, rozdział 6.8.
W przypadku obliczeń zmęczenia można opcjonalnie wybrać dwie metody lub poziomy obliczeniowe w konfiguracjach obliczeniowych:
Poziom obliczeniowy 1: Obliczenia uproszczone wg. do 6.8.6 i 6.8.7(2) Kryterium uproszczone jest stosowane dla częstych kombinacji oddziaływań zgodnie z EN 1992-1-1, rozdział 6.8.6 (2) oraz EN 1990, równ. (6.15b) wraz z obciążeniami od ruchu drogowego w stanie użytkowalności. Dla stali zbrojeniowej sprawdzany jest maksymalny zakres naprężeń zgodnie z 6.8.6. Naprężenie ściskające w betonie jest określane za pomocą górnego i dolnego dopuszczalnego naprężenia zgodnie z 6.8.7(2).
Poziom analizy 2: Obliczanie równoważnego naprężenia niszczącego zgodnie z 6.8.5 i 6.8.7(1) (uproszczone obliczenia na zmęczenie): Obliczenia z wykorzystaniem zakresów równoważnych naprężeń niszczących są przeprowadzane dla kombinacji zmęczeniowych, zgodnie z EN 1992-1-1, rozdział 6.8.3, równ. (6.69) o specyficznie zdefiniowanym oddziaływaniu cyklicznym Qfat .
Czym są przeguby plastyczne? Przeguby plastyczne zgodnie z FEMA 356 mogą być używane do tworzenia krzywych pushover. Są to przeguby nieliniowe o wstępnie zdefiniowanych właściwościach plastyczności i kryteriach akceptacji dla prętów stalowych (rozdział 5 FEMA 356).
SHAPE-THIN określa przekroje efektywne zgodnie z EN 1993-1-3 i EN 1993-1-5 dla profili formowanych na zimno. Opcjonalnie można sprawdzić warunki geometryczne pod kątem możliwości zastosowania normy określonej w EN 1993-1-3, rozdział 5.2.
Efekty miejscowego wyboczenia płyty są uwzględniane zgodnie z metodą zmniejszonej szerokości, a ewentualne wyboczenie usztywnień (niestateczność) jest uwzględniane w przypadku przekrojów usztywnionych zgodnie z EN 1993-1-3, rozdział 5.5.
W celu zoptymalizowania przekroju efektywnego, opcjonalnie można przeprowadzić obliczenia iteracyjne.
Przekroje efektywne można wyświetlić w postaci graficznej.
Więcej informacji na temat wymiarowania profili zimnogiętych w modułach SHAPE-THIN i RF-/STEEL Cold-Formed Sections można znaleźć w artykule technicznym "Wymiarowanie przekrojów ceowych cienkościennych zgodnie z EN 1993-1-3".
Import materiałów, przekrojów i sił wewnętrznych z RFEM/RSTAB
Wymiarowanie stali dla przekrojów cienkościennych zgodnie z EN 1993‑1‑1: 2005 i EN 1993‑1‑5: 2006
Automatyczna klasyfikacja przekrojów według EN 1993-1-1:2005 + AC:2009, rozdział 5.5.2 oraz EN 1993-1-5:2006, rozdział 4.4 (przekrój klasy 4) z możliwością określenia szerokości efektywnej zgodnie z załącznikiem E dla naprężeń poniżej fy
Integracja parametrów dla następujących załączników krajowych:
DIN EN 1993-1-1/NA: 2015-08 (Niemcy)
ÖNORM B 1993-1-1: 2007-02 (Austria)
NBN EN 1993-1-1/ANB: 2010-12 (Belgia)
BDS EN 1993-1-1/NA: 2008 (Bułgaria)
DS/EN 1993-1-1 DK NA: 2015 (Dania)
SFS EN 1993-1-1/NA: 2005 (Finlandia)
NF EN 1993-1-1/NA: 2007-05 (Francja)
ELOT EN 1993-1-1 (Grecja)
UNI EN 1993-1-1/NA: 2008 (Włochy)
LST EN 1993-1-1/NA: 2009-04 (Litwa)
UNI EN 1993-1-1/NA:2011-02 (Włochy)
MS EN 1993-1-1/NA: 2010 (Malezja)
NEN EN 1993-1-1/NA: 2011-12 (Holandia)
NS EN 1993-1-1/NA: 2008-02 (Norwegia)
PN EN 1993-1-1/NA: 2006-06 (Polska)
NP EN 1993-1-1/NA:2010-03 (Portugalia)
SR EN 1993-1-1/NB:2008-04 (Rumunia)
SS EN 1993-1-1/NA:2011-04 (Szwecja)
SS EN 1993-1-1/NA:2010 (Singapur)
STN EN 1993-1-1/NA:2007-12 (Słowacja)
SIST EN 1993-1-1/A101:2006-03 (Słowenia)
UNE EN 1993-1-1/NA:2013-02 (Hiszpania)
CSN EN 1993-1-1/NA: 2007-05 (Republika Czeska)
BS EN 1993-1-1/NA:2008-12 (Wielka Brytania)
CYS EN 1993-1-1/NA: 2009-03 (Cypr)
Oprócz załączników krajowych wymienionych powyżej, można również zdefiniować konkretną NA, stosując wartości graniczne i parametry zdefiniowane przez użytkownika.
Automatyczne określanie wszystkich wymaganych współczynników dla obliczeniowej wartości nośności na wyboczenie giętne N b , Rd
Automatyczne określanie idealnego sprężystego momentu krytycznego Mcrdla każdego pręta lub zbioru prętów we wszystkich miejscach x według metody wartości własnej lub poprzez porównanie wykresów momentów. Użytkownik musi jedynie określić boczne podpory pośrednie.
Wymiarowanie prętów o zmiennej wysokości przekroju, przekrojów niesymetrycznych lub zbiorów prętów według ogólnej metody opisanej w EN 1993-1-1, 6.3.4
Podczas stosowania metody ogólnej według 6.3.4, opcjonalnie można zastosować "europejską krzywą zwichrzenia" według Naumesa, Strohmanna, Ungermanna, Sedlacka (Stahlbau 77 (2008), strona 748-761)
Możliwość uwzględniania ograniczeń obrotu (np. blacha trapezowa lub płatwie)
Opcjonalne uwzględnianie panela usztywniającego (np. blacha trapezowa lub płatwie)
Rozszerzenie modułu RF-/STEEL Warping Torsion (wymagana licencja) do analizy stateczności według analizy drugiego rzędu jako analiza naprężeń wraz z uwzględnieniem siódmego stopnia swobody (skręcanie)
Rozszerzenie modułu RF-/STEEL Plastyczność (wymagana licencja) do plastycznej analizy przekrojów zgodnie z metodą Partial Internal Forces Method (PiFM) i metodą sympleksową dla przekrojów ogólnych (w połączeniu z rozszerzeniem modułu RF-/STEEL-Warping Torsion możliwe jest przeprowadzenie obliczeń plastycznych zgodnie z analizą drugiego rzędu)
Rozszerzenie modułu RF-/STEEL Cold-Formed Section (wymagana licencja) do obliczeń stanu granicznego nośności i użytkowalności dla prętów stalowych formowanych na zimno, zgodnie z normami EN 1993-1-3 i EN 1993-1-5
Obliczenia w SGN: możliwość wybrania pomiędzy podstawowymi i wyjątkowymi sytuacjami obliczeniowymi dla każdego przypadku, grupy lub kombinacji obciążeń
Obliczenia w SGU: możliwość wybrania charakterystycznych, częstych lub quasi-stałych sytuacji obliczeniowych dla każdego przypadku, grupy lub kombinacji obciążeń
Możliwa jest analiza rozciągania zdefiniowanego pola przekroju netto dla początków i końców prętów
Obliczanie spoin spawanych przekrojów
Opcjonalne uwzględnienie deplanacji sprężystej dla podpór węzłowych w zbiorach prętów
Graficzne przedstawianie stopni wykorzystania przekroju na wykresie i na modelu w programie RFEM/RSTAB
Określanie głównych sił wewnętrznych
Możliwość filtrowania wyników graficznych w programie RFEM/RSTAB
Graficzne wyświetlanie stopni wykorzystania przekroju i klas przekrojów w renderowanym widoku
Kolorowe skale w tabelach wyników
Automatyczna optymalizacja przekrojów
Transfer zoptymalizowanych przekrojów do programu RFEM/RSTAB
Wykaz materiałów według prętów i zbiorów prętów
Bezpośredni eksport danych do aplikacji MS Excel
Przejrzysty protokół wydruku pozwalający sprawdzić wyniki obliczeń
Obliczenia przeprowadza się krok po kroku poprzez obliczenie wartości własnych idealnych wartości wyboczenia dla poszczególnych stanów naprężeń oraz wartości wyboczenia dla jednoczesnego wpływu wszystkich składowych naprężeń.
Analiza wyboczenia opiera się na metodzie naprężeń zredukowanych, polegającej na porównaniu działających naprężeń ze stanem granicznym naprężenia zredukowanym z warunku plastyczności VON MISESA dla każdego panelu. Obliczenia opierają się na jednym globalnym współczynniku smukłości, określonym przez całe pole naprężeń. Z tego względu pominięto obliczanie pojedynczego obciążenia i późniejszego scalania przy użyciu kryterium interakcji.
W celu określenia zachowania wyboczeniowego płyty, podobnego do zachowania pręta wyboczeniowego, moduł oblicza wartości własne idealnego wyboczenia płyty przy użyciu dowolnie założonych krawędzi podłużnych. Następnie przyjmuje się współczynniki smukłości i współczynniki redukcyjne zgodnie z EN 1993-1-5, rozdz. 4 lub Załącznik B lub DIN 18800, Część 3, Tabela 1. Obliczenia są następnie przeprowadzane zgodnie z rozdziałem EN 1993-1-5. 10 lub DIN 18800, część 3, równ. (9), (10) lub (14).
Płyta usztywniająca jest dyskretyzowana na elementy czworoboczne lub, w razie potrzeby, trójkątne. Każdy węzeł elementu ma sześć stopni swobody.
Składowa zginania elementu trójkątnego opiera się na elemencie LYNN-DHILLON (II Konf. Macierz Met. JAPONIA – USA, Tokio) według teorii zginania Mindlina. Membrana oparta jest jednak na elemencie BERGAN-FELIPPA. Elementy czworoboczne składają się z czterech elementów trójkątnych, bez wewnętrznego węzła.